Wiesz, no w pewnym sensie to jest prawda. Człowiek mieszkający w mieście, pracujący na etacie, którego cały "majątek" to dwie zdrowe (lub mniej zdrowe) ręce do pracy i 50 metrów w bloku - faktycznie żyje niczym szczur w klatce. Rolnik tymczasem, nawet ten zaliczany do ubogich ma: grunty warte kilkaset tysięcy, ma dom (nawet jeżeli stary i niewielki), ma sprzęty - jest zatem właścicielem dobrze prosperującego przedsiębiorstwa. O ile te 50 metrów w mieście jest warte ze 150 tys., to majątek nawet ubogiego rolnika jest wart kilka razy więcej.

Ale też i granice są inne i obyczaje inne. Kontrola jest, tylko normy nie te same. To nie da się jednoznacznie ocenić, gdzie jest większe buractwo, bo jest i na wsi, i w mieście. Tylko objawia się inaczej. Jedynie patologia wszędzie zdaje się być podobna. :/

Na wsi wszyscy się znają, wszystkim mówi się "dzień dobry", jak coś się wydarzy to wszyscy wiedzą w mig, ludzie spotykają się w Kościele. Życie jest bliższe natury, troszkę wolniejsze, trochę więcej życzliwości między ludźmi. A tym co nas wszystkich uszczęśliwia jest właśnie kontakt z naturą. Czas przewartościować pojęcie "wieśniak".

Mam dość dużo do czynienia z wsią i stwierdzam, że wcale nie jest to takie jednoznaczne w tych czasach. Wcale nie jest tak, że wszyscy się znają. Może w dawniejszych czasach, kiedy kobiety wychodziły za mąż za "sąsiada zza płotu" a panowie szukali żon nie dalej niż w sąsiedniej wsi i kiedy większość mieszkańców utrzymywała się z rolnictwa. Teraz, jak już ktoś powyżej wspomniał, na wieś przeprowadza się mnóstwo ludzi na wsi, grunty orne zamienia się w niewielkie działki budowlane. Sporo ludzi wyjechało na zachód, jest wiele domów do wynajęcia. Coraz częściej ludzie nie wiedzą, kto

kto mieszka kilka domów dalej. Z kościołem też jest ciekawie, bo coraz więcej ludzi od kościoła oficjalnie odchodzi. Oczywiście, że na wsi tych aktów apostazji jest zacznie mniej niż w mieście, ale wielu po prostu przestaje się z KK identyfikować i po prostu omija ten przybytek. Zwłaszcza wśród młodszego pokolenia. Czy jest więcej życzliwości? Uważam, że tak samo jak w mieście. Pamiętasz scenę z "Samych swoich" - "a na całe Kargulowe plemię i pole ześlij dobry panie boże wszystkie plagi egipskie"? Niestety na wsi często można powiedzieć, że "nic tak nie cieszy jak nies

Oczywiście, że w mieście nie jest inaczej. Jedynie co jest prawdą to fakt, że rolnikom życie płynie wolniej. Bo juz tym, którzy dojeżdżają do pracy na etacie do miasta, wcale nie płynie wolniej. Ten kontakt z naturą niestety też nie jest taki oczywisty. I niestety najbardziej widoczny jest zimą, kiedy natura nasypie pół metra śniegu, ale że to wieś - to spychacz nie przyjedzie przed południem i trzeba się jakoś przez tę "naturę" na 7 rano do pracy przebić... :)

No tak, zależy na jakiej wsi. Ja akurat mieszkam w małej wsi, w prawdziwym gospodarstwie rolnym, ale pracuję również w mieście do którego dojeżdżam. Fakt, że rzadko chodzę do Kościoła, ale tylko dlatego, że jak już mam wolne to chcę odpocząć. Ale jak tam jestem to widzę sąsiadów, znajomych, wszyscy się znają, a ksiądz cieszy się naprawdę dużym szacunkiem. Takie wsie, gdzie są tylko same małe działki z domkami jednorodzinnymi to nie wsie, tylko osiedla.

Ale jak wyjdę rano z kawą przed dom, usiądę na ławce i posłucham ptaków, to już czas płynie wolniej :)

Gorzej, jeżeli ten ze wsi posługuje się poprawną ogólną polszczyzną, a trafi do pracy w mieście, gdzie sami mieszczanie mówią lokalną gwarą, zrozumiałą tylko w tym mieście i jego najbliższych okolicach... I wtedy też się śmieją, że przyjechał taki i nic nie rozumie. Choć tu nie ma znaczenia, czy ten przyjezdny jest ze wsi - czy z miasta, ale w innym regionie kraju. Weź choćby gwarę toruńską. Jak się tam nie urodzisz, to nijak nie zrozumiesz, które "JO" co oznacza. Nie mówiąc już o tych ichnich farynach, dynksach, fyrtlach, szlauchach. Miasto - a gwara jak na głębokiej wsi.

Ty chyba na jakimś innym zachodzie bywasz, pracownicy z Polski są cenieni przez pracodawców z Niemiec, Holandii, czy Wlk. Brytanii. Nasi rodacy zauważyli, że sumienną pracą mogą zyskać więcej niż bucowatym zapyrzalstwem.

Ja to czasami nawet zauważam, że rzecz ma się odwrotnie. O ile w mieście nikogo nie obchodzi, skąd kto pochodzi (o ile zachowuje się normalnie), o tyle na wsi wypomina się "miastowym", że jak są z miasta, to są: lenie, nieorby, nie znają prawdziwej pracy, wszystko im z nieba samo spada, śpią do południa (ciekawe, kiedy do pracy chodzą), że wykształciuchy, że nie pomagają za free rodzinie na wsi (bo tam jest dużo pracy do wykonania za free i straszna bieda zawsze) i tak dalej. Chyba każdy ma rodzinę na wsi, to wie, jak tam się "mieszczuchów" postrzega.

Maryśka mocniej pachnie. Tak naturalnie:)

Teraz to z imionami moda się odwróciła. Na wsiach są te Vanessy, Dżejsiki, Amelie - a w miastach Marysie, Basie, Zosie.

Zgadza się, gospodarka jest systemem naczyń połączonych ze sobą.

niestety jednolite globalne kundle dążą do tego, by te naczynia podzielić

Niby tak. Jednak w sytuacji krytycznej typu wojna lub nawet głupia inwazja zombie ludzie w mieście głodują w swoich klatkach 45m, a ludzie na wsi nadal mają wszystko co dotyczy miasta i tzw wielkiego świata głęboko w dupie.

zwierzak, za dużo seriali. Nie wszyscy w miastach mieszkają w blokach i nie sa w stanie się sami wyżywić