A po tej całej hulance i swawoli snu zażywszy, gdy jutrznia rozgoni swem jasnym wejrzeniem marazmy nokturalne, ów szubrawiec jeden przez drugiego odświętne łachmany przyodziewając mienił się będzie świętym niemalże, niedzielnem porankiem bieżając ku świątyni, podle zapominając swe niedawne niecne uczynki oraz chucie wszeteczne, rozpasane w pijackim widzie. Z kolan poziomów wznosząc alleluja ku niebiesiech patrzył jeno będzie, czy aby somsiad nie głośniej śpiewa od niego, czy aby moneta bardziej brzęcząca niż jego nie padnie na talerz ofiarny jegomościa o tuszy znacznej, w czerń odzianego.