Jarozbaw, geniusz Karpat i Bałtyku, słońce narodu (trochę zaszczane, co prawda), doskonale wiedział o tym, że najpierw musi sobie podporządkować elektorat, dając mu ochłapy z pańskiego stołu. Wiedział, że jeśli da tym najgłupszym (a, okazuje się, że jest ich całkiem sporo), zagwarantuje sobie władzę na lata, nie przewidział niestety, że nawet w jego elektoracie, są jednostki myślące i wyciągające wnioski, które mimo wspaniałych świadczeń będą się buntować. Dlatego Jarozbaw idzie na dno, niczym Titanic i już chyba wie, że trzeciego razu, nie będzie.