Komentarze użytkownika homo_sapiens

"Odpowiedzialem na to pytanie na kilka roznych sposobow" - och, najwyraźniej musiało to ujść mojej uwadze. Mógłbyś z łaski swojej wskazać mi swój komentarz, w którym przytaczasz choć jedno prawo mechaniki kwantowej, które stosuje się w mechanice nieba? Albo choć jedną pozycję (np. podręcznik akademicki, encyklopedię itp.), w którym wyjaśnia się lub opisuje ruch planet mechaniką kwantową? Przeczytałem ponownie twoje komentarze i nie znalazłem NIC poza banalnymi truizmami w stylu "świat makro nie istnieje bez świata mikro".

"po czym niejeden amator-fizyk padlby ze smiechu" - ale oczywiście zachowałby śmiertelną powagę, czytając rewelacje w stylu "stany kwantowe (...) opisuje rachunek prawdopodobienstwa a nie srednia". I tu dopiero teraz zauważyłem KOLEJNĄ manipulację ("a nie srednia") - nigdzie nie pisałem, że "stany kwantowe opisuje średnia". No, ale jeśli dla fizyka AE "uśrednianie" to to samo co "bycie opisanym przez średnią", to tylko pokazuje jego znakomite kompetencje.

@gruzawik - "Tobie przypisując banialuki" - do tego, że w kolejnych wątkach przypisuje mi rzekome banialuki z poprzednich, zdążyłem już przywyknąć (co nie znaczy pozostawiać bez odzewu). Ty chyba zresztą też. :)

@gruzawik - celna uwaga! Mi jakoś (bez)sens tego słowa umknął. Można oddziaływania fundamentalne ustawić w porządku pod względem np. siły lub zasięgu oddziaływania. Pierwsze słyszę natomiast, żeby prawa fizyki podlegały jakiejś kolejności "załączania się" w stosunku do obiektów, których dotyczą. Być może chodziło mu o kwestie mniej i bardziej ogólnych teorii, tylko że on notorycznie myli zjawiska fizyczne z ich opisem (rzeczywistość z opisującą je teorią).

@gruzawik - jest tak, że w fizyce uważa się teorie kwantowe za bardziej ogólne (bardziej fundamentalne) od ich klasycznych odpowiedników, co nie znaczy wcale, że - po pierwsze - ich zasady działają dosłownie "najpierw", czyli przed zasadami teorii klasycznych (ani na gruncie zjawisk [rzeczywistości] ani na gruncie ich opisu [teorii]). Po drugie - czego AE kompletnie nie rozumie - teorie klasyczne i kwantowe mają różne obszary i granice stosowalności - w sensie praktycznego używania tych teorii do OPISU różnych zjawisk.

@gruzawik - a wracając do początkowego pytania Najmana i odpowiedzi Dalekkka - jak wygląda świat? Ano zależy, w jakiej skali na niego patrzymy. I w różnych skalach opisują go różne teorie. Teorii fizycznej najbardziej fundamentalnej, z której wynikałyby wszystkie inne prawa i zjawiska, póki co NIE MA, choć od kilkudziesięciu lat trwają prace nad taką teorią. Najbliżej do tego miana jest teorii strun, ale jak na razie ma ona status hipotezy. Nie tylko nie wyjaśnia pewnych zagadnień, ale też na dzisiejszym etapie rozwoju nauki i techniki nie ma praktycznej możliwości jej weryfikacji.

@gruzawik - pomijam już to, że to, jak "naprawdę" (w sensie najbardziej dokładnej i szczegółowej znajomości aktualnie znanych i obowiązujących praw i teorii) wygląda świat, wiedzą w istocie tylko naukowcy, którzy badaniem tego świata się zajmują, i to TYLKO w zakresie swojej wąskiej specjalizacji. A przecież "świat" to nie tylko fizyka, ale również chemia, biologia itd. A właśnie! Układ krążenia dziobaka zbudowany jest w najmniejszej skali z kwarków i leptonów, które podlegają prawom mechaniki kwantowej. Jakie prawa mechaniki kwantowej stosuje się do opisu fizjologii układu krążenia dziobaka?

No i okazało się, że wartość jakiejś funkcji, wielkości itp. będąca średnią pewnego parametru (opisana przez średnią), to to samo, co uśrednienie np. miliona pomiarów. Albo inaczej: ocena dla jednego ucznia na koniec roku, będąca średnią ważoną z jego ocen cząstkowych, to to samo, co średnia ocena końcowa wszystkich uczniów w danym kraju z danego przedmiotu. Kurtyna!

No i gdzie ci się ta definicja nie zgadza z tym, co napisałem??? Do ciebie w ogóle nie dociera, że nie chodzi o to, co to jest uśrednianie, tylko o to, CO temu uśrednianiu podlega. A wydawało mi się, że tak prostą analogię z ocenami nawet ktoś na twoim poziomie załapie. Myliłem się.

Raczej zapamiętam sobie przełomową tezę, że "stany kwantowe opisuje rachunek prawdopodobienstwa". :)

@gruzawik - dlatego właśnie słowo "naprawdę" wziąłem w cudzysłów i wyjaśniłem w nawiasie, co w tej sytuacji przez to rozumiem. Oczywiście, że w ogólności takie kwestie jak "prawdziwość" świata, natura praw go opisujących, to czym jest teoria i metoda naukowa itp. to obszary zainteresowania może nie tyle metafizyki, co filozofii nauki, a w szczególności filozofii fizyki, filozofii chemii itd. Na najbardziej ogólnym poziomie można by zapytać, czy pytanie o to "jak wygląda świat" w ogóle ma sens. A nawet czy twór zwany (wszech)światem w ogóle istnieje. No i co to w ogóle znaczy "istnieć"?

Przecież to, co obserwujemy, to bodźce odbierane przez zmysły, zamieniane na impulsy elektryczne przetwarzane przez komórki mózgu. Procesy myślowe zachodzące w mózgu też się do tego sprowadzają. Tylko czy aby na pewno? Jak w ogóle człowiek może obiektywnie i zgodnie z rzeczywistością (co to takiego?) spojrzeć na ludzki mózg, skoro jedynym ostatecznym narzędziem do badania ludzkiego mózgu jest... ludzki mózg? Od razu przypomina się alegoria jaskini Platona.

Ale załóżmy optymistycznie, że faktycznie i obiektywnie udało nam się poznać działanie zmysłów i mózgu (w praktyce podobno nie ma zgodności nawet co do tego, jaki jest mechanizm identyfikacji cząsteczek różnych substancji za pomocą węchu). Zmysły odbierają tylko określone sygnały i wiadomo, że nie dają one pełnej wiedzy o otaczającym nas świecie (np. nie mamy w ciałach biologicznego detektora fal radiowych - w takim sensie, w jakim detektorem promieniowania widzialnego jest oko). Można co prawda zwiększyć zakres odbieranych sygnałów przez różne urządzenia, ale jakie są tego granice?

Nie wiem, jak w innych naukach, ale fizycy już raz wpadli w pułapkę iluzji o "końcu fizyki", gdy w XIX wieku myślano, że odkryto już wszystko, co było do odkrycia i fizyce pozostało już tylko zwiększanie precyzji instrumentów pomiarowych. A tu okazało się, że mikroświatem rządzą zupełnie inne, "egzotyczne" prawa. Ile jeszcze takich przełomów, wywracających nasze pojęcie o świecie, nastąpi? A jeśli nie nastąpią, to niekoniecznie dlatego, że nie ma już co nastąpić. Równie dobrze nasze możliwości poznania mogą być niewystarczające. Ech, temat rzeka...

"Wiemy" - "my", czyli kto? Tłuki, obiboki i nieuki?

Oj tam, oj tam! Ale za to jaka radość u katolików.

Jest w tym niestety sporo racji. Gdy PiS zostawi po sobie gospodarkę i budżet w ruinie, kolejny rząd będzie musiał zaciskać pasa i porządkować ten cały burdel zostawiony po PiSie, a inteligentni wyborcy będą za to obwiniać nie PiS tylko następców. Nadzieja w tym, że za 8 lat albo Kaczyńskiego już nie będzie, albo Kaczyński nie będzie już nawet wiedział, jak się nazywa (chociaż wciąż będzie pamiętał nazwisko "Tusk").

@JohT - no jak to "jak"? Dałby dziecku w papę, wyrażając w ten sposób swą chrześcijańską miłość i troskę o dobre wychowanie. XXI wiek, a konserwatyści dalej mylą wychowanie z tresurą.

Wiara dzieci w św. Mikołaja nie czyni św. Mikołaja prawdziwym.

Przepraszam, ja w kwestii formalnej: jakie osiągnięcia?