Komentarze użytkownika MisiaPysia30

Czy ja dobrze widzę plakat pokazujący łódź, którą przypływają terroryści?

Po napisie "terrorism" nad łódką.

To jest bardzo normalne. Podatek zależy od wysokości darowizny, a nie od pogody, jaka była u obdarowanego.

A z kim Rosja chce graniczyć? Z nikim.

To jeszcze nic. Większość 40-latków nie potrafi podkuć konia, skosić łąki, odebrać porodu od kobyły ani oprawić świniaka. Nie umieją wymurować ściany ani uszyć butów. Gdyby nie parę durnych gadżetów na prąd, pomarliby z głodu i zimna. Umieją za to wkrętarką wkręcić kołek, żeby zawiesić sobie na ścianie zdjęcie z wakacji na żaglówce.

A skąd się wie, czy się jest dobrym? Jak się jest wierzącym, to prosta sprawa: są regułki i się wypełnia. Ale jak ktoś nie potrzebuje Boga, to co wtedy? Skąd wie, czy jest dobry czy zły?

Ale wszyscy mają taki sam rozum? Czy niektórzy lepszy, a inni gorszy? Czy po zastanowieniu każdy dojdzie do takiego samego wniosku, co jest dobre, a co nie? Czy niektórzy będą się mylić? A jeśli będą się mylić, to skąd mają wiedzieć, że akurat oni się mylą?

Odpowiadaj na pytania. Czy wszyscy ludzie po zastanowieniu się dojdą do takiej samej etyki? Czy każdy czuje się źle z takimi samymi postępkami? (np każdy ma wyrzuty sumienia, zjadając niekoszerne mięso albo nie zdejmując czapki w kościele?)

Doświadczenie, zarówno każdego indywidualnie, jak i całej ludzkości, uczy też, że ludzie źli bardzo często czują się dobrzy, a ludzie dobrzy często czują się źli i mają wyrzuty sumienia. Jeden nie może się pogodzić z tym, że zadeptał mrówkę i uważa się za potwora, a inny jest dumny, bo zagazował 20 tysięcy ludzi.

Dobrze, etyka oparta na religii jest do kitu, jeśli ktoś potrzebuje Boga, żeby być dobrym, należy mu współczuć. Mamy to załatwione i możemy już przejść do etyki niereligijnej. Czy wszyscy ludzie po zastanowieniu się i użyciu rozumu dojdą do takiej samej etyki? Jeśli nie, to jak odróżnić lepszą od gorszej? Czekanie dziesiątki tysięcy lat, aż czas pokaże, mnie nie interesuje, bo tyle nie będę żyła.

Z tego wynika, że cokolwiek zdecyduję świadomie, zostało już postanowione na niższym poziomie, więc cokolwiek zrobię, jest ok. Dobrze zrozumiałam? Zasada "nie rób drugiemu, co tobie niemiłe" jest bardzo powszechnie ignorowana. Jej awersem jest równie często stosowana w życiu stadnym zasada "śmierć frajerom". W jaki sposób sprzeczne zasady mogą być jednocześnie zapisane na "niższych piętrach mózgu"? I jak wybiera się między nimi?

Skoro nie ma wolnej woli, to nie ma też dobra i zła, luzik. Cokolwiek zrobię, jest ok - choć mem trochę bez sensu w tej sytuacji. Natomiast nie rozumiem, co z tymi emocjami i myślami. Jeśli emocje są pierwotne w stosunku do myśli, to nie można ich rozumem dobrze poznać ani w ogóle ufać rozumowi, bo stoją za nim jakieś pierwotne emocje. Dobrze myślę?

Bardzo mi się podoba relatywizm: wszystko wolno. Tylko ta ta pierwotność emocji w stosunku do myśli jest trochę niepokojąca. Naprawdę myślenie jest determinowane jest przez jakieś niezrozumiałe emocje?

Napisałeś, że emocje są pierwotne w stosunku do myśli. Napisałeś też, że rozum służy do wymyślania racjonalizacji wcześniej podjętych decyzji. Zatem myślom nie można ufać, bo są zdeterminowane jakimiś emocjami - i uczy o tym wszystkim neurologia. Ale czy można jej ufać? Czy ona też jest racjonalizacją jakichś emocji?

Jeżeli myślenie racjonalne jest uwarunkowane przez jakieś głębsze "emocje", a rozum służy tylko do racjonalizowania tego, co już się wcześniej dokonało, to wynika z tego, że rozum nie jest dobrym narzędziem do poznawania rzeczywistości: jeśli wydaje ci się, że właśnie coś rozumowo pojąłeś, to jest tylko złudzenie wywołane przez jakieś głębsze emocje.

Poza tym jeśli nasza etyka jest uwarunkowana biologicznie, to jest jednocześnie uniwersalna, bo wszyscy mamy taką samą konstrukcję biologiczną. Ma też źródło poza nami jako indywiduami, to znaczy poza naszą świadomością: w naszej biologii. Dlatego mamy taką samą etyką jak inne zwierzęta stadne. Nie możesz sobie wymyślić, co dobre, a co złe - bo biologia to określa i weryfikuje (czyli nagradza i karze w długim okresie). Coś przekręciłam?

Raz piszesz, że rozum służy do racjonalizowania ex post, a potem - że jednak weryfikuje rzeczywistość. To jak jest?

No i nadal nie wiem, po czym niewierzący poznaje, czy jest dobry, czy nie.

Nie rozumiem, skąd ta zasada o równym traktowaniu. Rozum ją podpowiada? Ten sam rozum, który służy do racjonalizowania wyborów ex post? I teraz już mu ufamy?

To są bzdury. Obserwuję wróbelki: najsilniejszy robi to, co innym niemiłe, czyli zżera słabszym pokarm i wydziela im resztki. Podobnie z ludźmi. Zasada "nie rób drugiemu, co tobie niemiłe", jest powszechnie ignorowana. W każdym konflikcie obie strony chcą zrobić drugiemu to, co im niemiłe, to znaczy pokonać go.