Nie ma większego znaczenia co było dalej. Nauczyciel skomentował i wstawił pałę po 2 pierwszych zdaniach.

W systemach autorytarno-totalitarnych (do czego zmierza Polska pod rządami PiSu) indywidualizm to nie tyle warcholstwo, co raczej zapowiedź wichrzycielstwa, nonkonformizmu i wywrotowości.

Indywidualizm i wtórny niedorozwój umysłowy to dwie różne sprawy. Myślenie samodzielne i brak umiejętności ubrania myśli w słowa, które mają konkretne znaczenie to również dwie różne sprawy. Tematem miała być charakterystyka Ani, nie zaś własną. Gdyby to była autocharakterystyka to wtedy "coming out", że ma się problemy z myśleniem miałby uzasadnienie. Tutaj jest po prostu nie na temat.

Potem widzimy wywiady zpolitykami: "Panie ministrze - ile to jest 2+2?" "No więc, proszę pani redaktor, muszę się przyznać, że dokonywanie tak trudnych zadań matematycznych bez pomocy komisji eksperckiej przyprawia mnie silny ból głowy. Dlatego muszę podkreślić, że nasz rząd bardzo ciężko pracuje, żeby obywatele byli szczęśliwi."

a3 - nieprawda, że praca jest nie na temat, bo widać na samym dole początek właściwej charakterystyki. A ten "coming out", jak to ująłeś, to część oryginalnego wstępu. I jeśli już chcesz się posługiwać analogiami politycznymi, to efektem myślenia schematycznego, według klucza odpowiedzi jest np. to, że polityk w wywiadzie nie odpowiada na pytania dziennikarza, tylko wygłasza swój monolog zapodany mu w centrali partyjnej.

Homo - proszę cię, czy ty naprawdę uważasz, że ta niby odpowiedź jest odpowiedzią na niby pytanie??? Co do wypracowania - tak widać początek rozwinięcia charakterystyki. Myk w tym, że wstęp też musi być na temat. Temat=Ania, a nie wynurzenia o sobie samym.

a3 - jakie to szczęście, że miałem w szkole średniej polonistkę z zupełnie innymi priorytetami w kwestii wypracowań, niż prezentowane przez Ciebie. Ceniła indywidualizm i własne zdanie, nawet sprzeczne z opinią nauczyciela, byleby umieć je uzasadnić. Jedynie ostrzegała, by nie pisać w taki sposób na maturze, bo nie wiadomo, kto będzie sprawdzał daną pracę. W powyższym przykładzie wstęp nawiązuje do tematu (Ani) oraz zawiera osobiste refleksje na temat lektury, a ocena bohatera też jest elementem charakterystyki.

Homo, użalanie nad sobą nie jest wyrażaniem własnego zdania na temat, a o sobie samym. Ja również miałem nauczycieli, którzy na szczęście pozwalali na wyrażanie własnego zdania, ale na temat. Lanie wody i dygresje były karane srodze. To ważna sprawa. Jak widzę choćby na wiosze ludzi, którzy nie rozumieją, że 2x3 (mimo tego, że daje ten sam wynik) to nie to samo co 3x2 to mi się żal robi. Bo tacy ludzie nie zostali nauczeni precyzyjnego myślenia. Trzymania się tematu. Potem są zdziwieni, że ich wypowiedzi są opacznie rozumiane.

Ooo, to zaraz sprawię Ci trochę żalu. Wyjaśnij mi, a wiem coś nie coś na temat matematyki (delikatnie mówiąc), na czym polega różnica między 2x3 a 3x2, bo ja twierdzę, że z punktu widzenia arytmetyki to dokładnie to samo (nie tylko dlatego, że daje ten sam wynik), co wynika z zasady przemienności mnożenia. A jeśli twierdzisz, że to jednak co innego, to również musisz uznać za różne wyrażenia: 2+3 oraz 3+2. Ciekawe jak to uzasadnisz.

Homo, a kto mówi o arytmetyce? Bo ja nie. A różnica jest taka jak obaj wypijemy po piwie to choć wypite będą dwa piwa dokładnie tak samo jak wtedy gdy sam wypiję dwa, a ty żadnego to nie będzie to to samo... A jak już jesteśmy na temacie kto co wie o matemtyce to słyszałeś, o geometrii w przestrzeniach kwantowych gdzie mnożenie jest nie przemienne ani ciut ciut :-) Fakt, że wyskoczyłeś z arytmetyką tylko potwierdza, że nie potrafisz trzymać się ściśle tematu i zakładasz interpretacje dogodne dla ciebie. Tak jak i ten mistrz od charakterystyki. Celowo pominąłem dziedzinę działań domyślając się,

[..], na podstawie twoich wypowiedzi, że nie będziesz chciał doprecyzować i w dodatku będzie to idealny przykład na to jak brak ścisłości wypowiedzi prowadzi do błędnych interpretacji.

Oj a3, chciałeś zabłysnąć, ale Ci nie wyszło. Napisałeś wcześniej "2x3 (mimo tego, że daje ten sam wynik) to nie to samo co 3x2". Gdyby nie ten tekst w nawiasie, to jeszcze mógłbyś się głupio tłumaczyć, że "x" to nie znak mnożenia, tylko np. krzyż św. Andrzeja, albo że miałeś na myśli symbol iloczynu kartezjańskiego zbiorów. Wyraźnie jednak pisząc o wyniku takiego działania, sam doprecyzowałeś temat. Twoje tłumaczenie jest tak samo absurdalne, jak to, że "2+3 to nie to samo co 3+2 (choć wynik ten sam), bo 3 słonie + 2 pawiany to co innego niż 2 żyrafy + 3 hipopotamy".

Homo właśnie pokazałeś poraz kolejny jak przedwcześnie skaczesz do konkluzji. Ten sam wynik nie oznacza arytmetyki. To tylko droga na skróty w twoim procesie myślowym. Przykład z dodawaniem jest twoim wymysłem i próba wciśnięcia go mnie wygląda jak wprawka propagandowa. Niestety tzw. wolnomyśliciele tak mają - to czasem może prowadzić do odkryć, nowych idei, itp., ale w większości przypadków sprawia, że ich komunikacja że światem się rozjeżdża). To dlatego "głuchy telefon" nawet gdy wszyscy biorący udział ludzie, którzy nie myślą precyzyjnie, starają się jak mogą kończy się przekłamaniami. Szc

[..] Szczegóły są ważne. To dlatego techniczni cierpią katusze jak pracują z humanistami. Nie wydaje mi się, abym mógł cię przekonać bo ewidentnie nie mamy płaszczyzny logicznej na której moglibyśmy dojść do wspólnej konkluzji (co w sumie jest logiczne gdyż inaczej byśmy się nie mieli o co spierać). Tak więc pozdro i bon voyage...

A zatem jesteś przykładem świetnie (?) wyedukowanego technicznie geniusza, któremu logiki nie starcza na banalną konkluzję, że gdy pisze "2x3 (mimo tego, że daje ten sam wynik) to nie to samo co 3x2" i sam nie precyzuje, "co autor ma na myśli", to mózg rozmówcy automatycznie dobierze własną interpretację. Przykład z dodawaniem jest dokładną analogią Twojego tłumaczenia o wypitych piwach, ale nie dziwię się, że tej analogii nie dostrzegasz, bo obnaża ona śmieszność Twojego wywodu.

Ech, niechcąco skasowałem wcześniejszy komentarz. No trudno. Inna analogia Twojego toku rozumowania: Na pytanie, czy w 1939 roku wybuchła II wojna światowa ktoś odpowiada, że tak, a Ty w swojej górnolotnej technicznej logice twierdzisz, że nie, ponieważ: 1- nie sprecyzowałeś, o jakim świecie mowa (przecież nie musiało Ci chodzić o TĄ Ziemię), 2- według jakiego kalendarza, 3- nie zdefiniowano w rozmowie słowa "rok" ani "wojna światowa". Taki wywód miałby sprawić, że wydajesz się bardziej logiczny i precyzyjny? Nie, on jedynie sprawia, że jesteś śmieszny.

Miałem już nie odpowiadać, ale muszę jednak napisać, że fajnie, że w końcu zauważyłeś, że kontekst jest istotny. Choć zapomniałeś, że celowo go pominąłem i jedziesz po mnie, że go nie podałem. I powinienem wiedzieć, że odbiorca dobierze kontekst wedle siebie. Dzięki, właśnie to chciałem przekazać :-)

panowie, oczywiście obaj macie rację, tylko źle to mówicie:) z punktu widzenia geometrii nie to samo, o ile się na mapach wyznaję. moja polonistka byłaby zachwycona takim wstępem, pod warunkiem, że dalej leci właściwy temat pracy, po tak przykuwającym uwagę początku.

Zazwyczaj, ale nie zawsze. Czasem trafiała się perełka wśród nauczycieli. Mnie polonistka tylko przestrzegała, żebym nie pisał "po swojemu" na maturze, bo nie wiadomo, na jakiego oceniającego trafi moja praca.

Moja polonistka na końcu szkoły otwarcie klasie powiedziała że dobra literatura zaczęła się w drugiej połowie XIX wieku i ona by chętnie dała nam lektury właśnie z tego okresu ale debile w ministerstwie twierdzą inaczej