Czyli dziecko nie może policzyć w pamięci, że 3+3 to 6? Plus odpowiedź ściśle wg. klucza a nie własnymi słowami? Czyli nie myśl, nie staraj się zrozumieć i tłumaczyć na własny też słuszny sposób młody tylko odpowiadaj wg. klucza i naucz się na pamięć kropka w kropkę tak jak jest w książce bo inaczej baniaka zarobisz?

@LN - "zadno z dzieci nie dostało 6" - jeśliś taki drobiazgowy, to gdzie masz w pytaniu cokolwiek o tym, "ile dostało każde/któreś z dzieci"? Pytanie brzmi: "ile b. ma teraz babcia", a zapisane przez ucznia działanie dokładnie odpowiada na to pytanie: ilość początkowa minus łączna liczba oddanych (policzona w pamięci) równa się ilość końcowa. A co do czytania ze zrozumieniem, to wytłumacz mi różnicę w znaczeniu i sensie obu wersji odpowiedzi (ucznia i nauczyciela).

Odpowiedz: czy zostało źle policzone?? Czy wynik jest niepoprawny?? Dam Ci inny przykład, syn miał ułożyć słowo z wskazanych liter: K A O P A I N L ułóż co Ci wyjdzie Syn ułożył : kopalina, ale było źle bo autor zadania miał na myśli kopalnia. Śmiało obalaj teorie i broń nienagannych nauczycieli

Nie każdy. Prawidłowa odpowiedź to odpowiedź na zadane pytanie. Mnie uczono (i słusznie), że PODPOWIEDZI zaczynamy fragmentem PYTANIA. Proste, logiczne, uniemożliwia popełnienie pomyłki.

Czyli nauczyciele matematyki są kompetentni tylko kuratorzy są be? Obawiam się, że badanie przeprowadzone kilka lat temu przeczy takiej tezie. Zadano wtedy badanej grupie nauczycieli matematyki proste pytania z zakresu szkoły podstawowej i przedstawiano pytania z nietypową ale poprawną odpowiedzią prosząc o ocenę takiej odpowiedzi. Nie pamiętam już szczegółów, ale wyniki badania były PRZERAŻAJĄCE.

No gdzie ci wpadnie zeszyt w łapy kuratorium, nie usprawiedliwiaj jędzy. W pysk powinna dostać za robienie uczniom wody z mózgu.

Do Aqq300 - nie masz racji - istnieje w języku polskim coś takiego jak wielokrotne powtarzanie tego samego zwrotu. Jest to błąd - aby go uniknąć używa się zmiennego szyku zdania lub zmienia się na zwroty o takim samym znaczeniu.