Zadziwiająca jest ta determinacja prezydenta Andrzeja Dudy, by kompromitować piastowany urząd. Zaskakuje też ta gorsząca celebracja, nachalny dramatyzm i budowanie fałszywego mitu dziejowej sprawiedliwości. Nic bardziej mylnego. Już pierwszy akt łaski „po partyjnej znajomości”, wydany w 2015 roku dla wątpliwej jakości stróżów prawa, byłby wystarczający, by tę prezydenturę zapisać w historii Polski jako partyjniacką i zepsutą. Najwyraźniej Andrzejowi Dudzie było jednak za mało i postanowił zagrać bis.