Pokrótce żeby Wam oszczędzić czasu i oczu: pierwszy sekretarz Jarosław Kaczyński zapowiada czystki w PZPR i rozliczenie niepokornych towarzyszy z komitetów wojewódzkich oraz wskrzeszenie ZSMP na bazie aktywu młodzieżowego. W dalszej części ubolewa nad częściowo nieudanym przekupieniem ZSLu, brakiem kontynuacji planu pięcioletniego i odwołuje się do bratniej pomocy UE w sprawie osadzonych działaczy i sympatyków. Zadziwiająco oszczędnie podejmuje kwestię NDR i jej wpływ na suwerenność PRL. Niewiele też wspomina o przejściowych trudnościach finansowych z jakimi borykać się może jego partia.

Wystarczyło jedno spojrzenie na prezesa, by zastanowić się, czy przypadkiem nie stoi on jedną nogą nad grobem. Widać było, że stara się sprawiać wrażenie człowieka pełnego werwy, ale wyszło to bardziej żałośnie niż przekonująco. Każde jego słowo, każdy gest były naznaczone wyczerpaniem i brakiem spójności. Kaczyński mówił, jakby sam nie rozumiał tego, co próbuje przekazać. Jego wypowiedzi przypominały bełkot, który w najlepszym wypadku można by uznać za niezrozumiały, a w najgorszym – za kompletną brednię. Jego twarz pokryta warstwą kosmetyków, które miały zakryć bladość, ale tylko uwypu